شرایط لازم برای اعلام ورشکستگی

الف:شرایط اساسی

١) تاجر بودن :  بنا بر ماده ٤١٢ق.ت حکم ورشکستگی صرفا در مورد تاجر و با شرکت تجاری قابل صدور است لذا تاجر بودن شخص باید محرز باشد و در موردی که این امر مورد تردید باشد متقاضی می تواند به ادله اثبات دعوا متوسل شود که در این کیان بیشتریه دلیل بر اظهارات شهود و حجم معاملات انجام شده توسط شخص مبتنی می باشد.

٢) توقف از تأدیه بدهی : از آنجایی که در ماده ٤١٢ ق.ت به جمله توقف از تأدیه بدهی اکتفا شده است برداشت از مسأله توقف در رویه قضایی  و از منظر حقوقدانان به دو صورت زیر می باشد .

       الف : صدور حکم ورشکستگی به صرف عدم پرداخت بدهی (رای إصراری ٣٥٧٦ مورخه ٤٢/١٢/٢٦)

        ب : صدور حکم ورشکستگی با در نظر گرفتن مجموع اوضاع و احوال تاجر (رای إصراری شماره ٥٨ مورخه ٥٣/٧/٢٩)

٣) منشأ دین : طلبی که بوسیله طلبکار تاجر مورد مطالبه قرار میگیرد باید مسلم بوده و موعد پرداخت آن رسیده باشد.

٤) تاجر متوفی : به موجب ماده ٤١٢ق.ت حکم ورشکستگی تاجری که حین الفوت در حال توقف بوده تا یک سال بعد از مرگ او نیز میتوان صادر نمود.

ب : شرایط صوری

• دادگاه صلاحیت دار: تاجر مکلف است ظرف ٣ روز پس از حصول وقفه در پرداخت قروضش موضوع را به دادگاه محل اقامت خود اعلام نماید در مورد محل اقامت شخص حقیقی محل ابهامی نیست چرا که محل اقامت وی مطابق قسمت اول ماده ١٠٠٢ ق.م مشخص است اما در مورد شخص حقوقی با توجه به اختلاف بین ماده ٥٩٠ ق.ت که اقامتگاه وی را محل اداره آن می داند و  ماده ١٠٠٢ ق.م که اقامتگاه شخص حقوقی را مرکز عملیات آن اعلام میدارد موضوع بحث بر انگیزی شده است  اما نظر غالب به ارجحیت ماده ٥٩٠ ق.ت بعنوان قانون خاص می باشد.

• درخواست صدور حکم ورشکستگی. که مطابق ماده ٤١٥ ق.ت اشخاص ذیل میتواند از دادگاه صالح درخواست صدور حکم ورشکستگی تاجر را بنمایند الف : تاجر ب: دادستان

ج :  طلبکاران تاجر